Jak adresować
Jeżeli kiedykolwiek miałeś problem z funkcjami typu WYSZUKAJ.PIONOWO albo SUMA.WARUNKÓW, to jest dość duże prawdopodobieństwo, że zrobiłeś błąd adresując jakiś zakres. Wiedza o tym jak adresować komórki teoretycznie nie jest nam niezbędna. Przecież na co dzień posługujemy się częściej myszką. Na przykład chcąc podsumować liczby w jakimś zakresie zrobimy to tak:
- Wpiszemy nazwę funkcji: =SUMA
- Otworzymy nawias: =SUMA(
- W tym momencie Excel pozwala nam na zaznaczenie (trzymając lewy przycisk myszy) zakresu, który chcemy podsumować.
- Na końcu wystarczy wcisnąć klawisz ENTER (nawias zostanie automatycznie zamknięty)
Jest jednak wiele sytuacji, kiedy wiedza na temat poprawnego adresowania wpłynie na to, czy inne, bardziej złożone zadania zrobisz dobrze czy źle. „First things first” jak to mawiają nowocześni Słowianie. Co to jest właściwie ten adres w Excelu?
Jak adresować pojedynczą komórkę?
Wyobraź sobie zwykły blok mieszkalny. Blok ma 5 klatek (A, B, C, D, E) i 5 pięter (1, 2, 3, 4, 5). Możesz powiedzieć, że mieszkasz w klatce A, na 3 piętrze. W Excelu zapisałbyś to jako A3 – co wyznaczy adres pojedynczej komórki (Twojego mieszkania ;-)).
Najpierw podajesz nazwę kolumny (czyli klatki w bloku), a potem nazwę wiersza (czyli piętro) Dzięki takiemu zapisowi, możesz odwoływać się do dowolnego miejsca w arkuszu. Oczywiście tych „klatek” i „pięter” jest znacznie więcej. Na przykład w wersji 2010 mamy do dyspozycji w każdym arkuszu: 1 048 576 wierszy i 16 384 kolumn. Kawał bloku.. 😉
Istnieje jeszcze jedna metoda zapisu – styl W1K1 ale stosunkowo rzadko stosowana, więc nie będziemy się na niej skupiać. Intuicyjnie zapewne wyczuwasz, że W oznacza wiersze, a K kolumny z odpowiednimi numerami.
Jak adresować zakres komórek?
No dobrze. Skoro już wiesz jak zaadresować pojedynczą komórkę, to adresowanie zakresu nie będzie problemem. Przypuśćmy, że chcesz podsumować sprzedaż z dwóch kolumn jak na poniższym screenie. W myszce wyczerpały się baterie 🙂
Wpiszesz „=SUMA(” i musisz podać zakres, który chcesz podsumować. Patrzysz więc, na lewy górny róg zakresu i mamy adres komórki A2, następnie prawy dolny róg zakresu i mamy adres B9. Oba adresy oddzielasz od siebie znakiem dwukropka „:” Finalnie, wyznaczyliśmy adres zakresu jako: A2:B9.
A co jeżeli masz tylko jedną kolumnę i nie ma „prawego dolnego rogu”? W takim przypadku bierzemy górną komórkę zakresu, dolną komórkę i podobnie jak wyżej rozdzielamy je dwukropkiem. Czyli, gdybym chciał podsumować sprzedaż z kolumny A wskazałbym zakres: A2:A9.
Jak adresować zakresy rozdzielne?
Jeżeli musisz wyznaczyć adresy kilku zakresów, które do siebie nie przylegają – jak na poniższym screenie – postępujesz bardzo podobnie jak w poprzednim punkcie:
- Najpierw wyznaczamy adres zakresu pierwszego
- Wstawiamy znak średnika „;”
- Wyznaczamy adres zakresu drugiego
Jeżeli zakresów jest więcej – postępujemy analogicznie jak w punktach 2 i 3. Powinno to wyglądać tak:
Jeżeli robisz to za pomocą myszki to:
- Wpiszemy nazwę funkcji: =SUMA
- Otworzymy nawias: =SUMA(
- Trzymając lewy przycisk myszy zaznaczymy pierwszy zakres
- Puszczamy lewy przycisk myszy
- Naciskamy na klawiaturze CTRL
- Trzymając lewy przycisk myszy zaznaczymy drugi zakres
- Na końcu wystarczy wcisnąć klawisz ENTER (nawias zostanie automatycznie zamknięty)
Jak zapewne zauważysz, w momencie zaznaczania drugiego zakresu Excel wstawi automatycznie znak średnika „;” oddzielając tym samym zakresy od siebie. Wygląda to na jakąś skomplikowaną operację łamania palców ale uwierz mi, po kilku próbach będziesz mistrzem 😉
Adresowanie to podstawa
Uwierz mi na słowo – bez wiedzy czym jest adres komórki, zakresu – ciężko robić coś bardziej złożonego w Excelu. Szczególnie, że kluczem do prawidłowego używania wielu funkcji jest właśnie umiejętność prawidłowego adresowania zakresów. Szczególnie adresowania z…dolarami w tle. Ale to już temat na inny wpis.
Jeżeli masz jeszcze jakieś wątpliwości jak prawidłowo adresować – nie wahaj się zadać pytania w komentarzach.
Masz problemy z Excelem? Uzyskaj pomoc na grupie Keep Calm And Use Excel.
0 Comments